1. Ortodoks aşırı
2. Modern sanatın dilinde konuşursak , bu eylemciliktir - kişi dini problemini bir tür ruhlu eylem yoluyla çözer.
3. Bu, bir insanın bir tür tanınmış madde ve cisimlendirilmiş nesneler yoluyla Cennet'le ilişki içine girdiğinde, bu gerçeğe putperest bir yaklaşımdır.
4. “Erkek kardeşler ve mors kız kardeşleri! İsa'yı seviyor musun? ”
5. Fakat hayat yaşıyor ve bu hayatın gerçeği şudur: batırılacaklar ve batırılacaklar.
6. Küfür ve Kutsal Ruh'un lütfu cemaat arasında
7. Çünkü böyle bir banyo yapan kişi Tanrı adına düşünüyor, O'nun uğruna bunu yapıyor. Ve sonra bu daldırma, Kutsal Ruh'un lütfunu paylaşmanın bir şeklidir.

Epiphany banyo, bu nedir - geleneğe bir haraç, putperestlik, tanrıça çalışma? Vaftizda bir delik açmanın ve kilisenin hangi pozisyonu alması gerektiğini rahiplerin yansıttığı bir yer var mı?

Ortodoks aşırı

Kişinev'deki St. George Kilisesi'nin rahiplerinden Archpriest Vitaly Shinkar :

Başpiskopos Vitali Şinkarı

gelenek Epiphany banyo oldukça insanca anlaşılabilir bir şey - bu, bir çeşit cesaret, buzlu suya batırılmış, cesur cesaretini göstermek için bir fırsat.

Modern sanatın dilinde konuşursak , bu eylemciliktir - kişi dini problemini bir tür ruhlu eylem yoluyla çözer.

Bence bu davranış her türlü dindarlığın karakteristiğidir, ama kesinlikle cennetle yeryüzü arasındaki ilişki hakkındaki ilkel insan kavramlarıyla ilgili olan pagan bir fenomendir. Bir kişi, inancının zorunlu olmadığı, ancak cennetleri kendi mesafemizle fırtına etmemize izin veren belirli bir teknolojinin olduğuna inanmaktadır.

Genel olarak, su kaynaklarında yıkanmak, evrensel olarak yetiştirilen bir gelenektir. Bugün, tüm hac merkezlerinde ve manastırlarında, kırmızı mürekkeple yazılmış reklamlar asılmaktadır: "Yaylarda banyo yapmak". Bu ne anlama gelir, ne faydalar getirir, kimse bilmiyor; fakat bu gelenek yavaş yavaş Rusya dışına yayılmaya başlar.

Bir keresinde Rus hacılar otobüsünün Athos Dağı'nda, St. Athanasius'un kaynağında durduğunu gördüm ve bütün erkekler dalmak için çıplak kaldılar. Yunanlılar geçti, bunun için olan her şeyi, elbette ciddi bir deneyimdi. Ve şimdi, Rus gerçekliğini yeterince gördükten sonra, Moldova'da ve diğer ülkelerde de, bütün bu banyo ve dalma başladı.

Bu, bir insanın bir tür tanınmış madde ve cisimlendirilmiş nesneler yoluyla Cennet'le ilişki içine girdiğinde, bu gerçeğe putperest bir yaklaşımdır.

Bir tür mekanik dindarlık - soyunmamış, suya batırılmış - ve her şey, zaten hepiniz ruhsalsınız. Bu bir başlangıç ​​gibidir - soğuk, sıcak, acı yaşamak. Damardan kalsiyum klorürle aynıdır - kürleşmez, ancak her hücrenin ısısını hissedersiniz. Bu nedenle, bu gelenekler devam eder ve hatta yetiştirilir.

Maalesef, 20-30 yıldan fazla bir süredir günlük yaşamımızda bir gelenek varsa, neredeyse dogmatik bir unsur haline gelir. Ama dürüstçe konuşmalıyız, banyo geleneği dini değildir ve pagan baskını kaldırmak için ona biraz "protesto" yapmamız gerekir.

Ne yazık ki, Kilise'nin içinde yıkanan Epifani'ye karşı tutum tekdüze değildir - birisi bölge kilisesinde banyo yapmakta, rahiplerin katılımıyla bile olsa, biri tamamen muhalif olur, biri halk geleneği olarak gerçekleşen her şeye bakar. Ancak ortak bir kilise pozisyonu geliştirmemiz gerekiyor ve sonra en azından Kilise içinde, Epifani banyosundan dürüst ve oybirliğiyle bahsedebileceğiz.

Bu arada, buna sahibiz: Biri bir deliğe atılmanın iyi olduğunu, diğeri büyük bir Rus geleneğini yıkamak olarak adlandırdı, üçüncüsü bir Yidiş-Masonik sapkınlık ve dördüncü Amerika'yı her şeyden suçladı.

Sonuç olarak, bugün neler oluyor? vaftiz Banyo yapmak, herkesin kendi tavrına sahip olduğu bir tür Ortodoks uç noktasıdır.

Fotoğraf: Marina Lystseva

“Erkek kardeşler ve mors kız kardeşleri! İsa'yı seviyor musun? ”

Rahip Sergiy Kruglov: Hem sağ hem de “sol” u vaftizde banyo yapmak için tek biçimlilik ve düzen empoze etmek, bir ya da başka bir bakış açısını uygulamak (“Bu putperestlik!” Veya: “Bu ilkel Ortodoks, sadece kutsal su şeytanları korkuyor! ") Tek bir kökten büyür - Sovyet, özgür ve bilinçli bir tutumun olmamasından hayata, bir kez ve herkes için söyleme arzusundan" nasıl düzeltilir. "

Fakat hayat yaşıyor ve bu hayatın gerçeği şudur: batırılacaklar ve batırılacaklar.

Rahip Sergius Kruglov. Fotoğraf Anna Halperina

Ben kendim Hayır, kendimi hiç batırmadım ve gitmeyeceğim, belki de hayatım bir şey tarafından yoksullaştırılıyor, ancak - herkesin başına, yalnızca kendi hayatını yaşıyor, herşeye ayak uyduruyor ve her şeyin düşünülemeyeceğini deniyoruz.

Mesih'te yaşamanın ne anlama geldiğini anlamakta zorlanmaya başladım, aynı zamanda bir şekilde denemeye çalıştım, gerisi için - zayıf ölümlü kuvvetlerim artık yeterli değil ve kilisenin kutsalları arasında, Mesih'te yaşamın imkansız olduğu, kışın yüzmek Ürdün geçerli değildir.

Ama ben de dalmak isteyenler için caydırmak niyetinde değilim. Tekrar ediyorum: Tanrı'nın huzuru müthiş, erkeklerin yaşamı çeşitli, bir dalış yapmak isteyecekler - bana sormayacaklar. Ve bu arada, “sağlık için” bir insanın 18-19 Ocak gecesi bir deliğe dalarak, O, İsa'dan uzaklaştığını yargılamak için, yapmayacağım - böyle şeyler hakkında yargılayacağım, sadece O "İnsanda ne olduğunu" bilir.

İşe yarayacak olan tek şey, bu daldırmada mevcut olan rahipler içindir, çünkü bu dava dinseldir, zaman zaman molalar vermek ve herkesi dikkatine çağırmak, insanlara böyle bir şeyi açık ve net bir şekilde söylemek:

“Erkek kardeşler ve mors kız kardeşleri! Sana bazı şeyleri hatırlatmak istiyorum. Herhangi biri vaftiz suyunun günahları yıkadığını düşünüyorsa - yanılıyor, bu doğru değil. Evet kutsal agiasma - bir türbe, fakat günahlar tövbe edilerek, itirafta ve yaşamının Mesih'in emirlerine göre düzeltilmesinde yıkandı. Doğru, bu tür kelimeleri ve cümleleri duydunuz, bu yüzden daha basit bir şekilde açıklayacağım: eğer yaşam istiyorsak, ölüme değil, Tanrı ile canlı bir iletişim kurmamız gerekir. Sadece O Kendisi hayat verir, çünkü bizi seviyor. Biz onun muyuz? Bu önemli bir soru.

Kilisede, Mesih ile birleşme kurmanın önemli yolları vardır: O'nu Kutsal Yazılarda ve Vücudunda ve Kanında tanımak, yani kilisenin eucharistic hayatına katılarak, bu her şeyden önce ve en önemlisi budur. Öyleyse, sevgili meltemler, bu buz deliğinden mantıklı olandan çıkmanızı diliyorum ve sonra eğer biri isterse, Mesih ve O'nunla birlikte nasıl olacağı hakkında daha fazla bilgi edinmek için Kiliseye gelmek istiyorum.

Bu nedenle, “sugrev” için sarhoş olanlar ayıktır, vaftiz edilmemiş olanlar - ilk önce yakınınızdaki herhangi bir Tanrı kilisesinde kateşleşme kursuna giderler ve vaftiz edilirler, vaftiz edilirler - “sihirli su” ve ucuz popüler “kahramanlık geleneklerinin” rüyasını bir kenara bırakırlar ve hepsi - aklınıza bir düşünce yazın: Ben kimim? ve tanrım kim? Kendimi ve hayatımı bir şekilde değiştirmek için ona gerçek olarak geri dönme zamanı gelmedi mi?

Ve (tekrar ediyorum - kim istiyor, çünkü köle hacı değil) gelip birlikte anlamaya çalışacağız. Hayatın, beynin ve kalbin, isteklerin ve değişme iddiası, ayrıca Mesih'le birlikte zor. Ve bu olmadan hiçbir şekilde. Bu olmadan, tüm yıl boyunca bu delikte otursanız bile, hiçbir anlamı yoktur. ”

Fotoğraf: Marina Lystseva

Küfür ve Kutsal Ruh'un lütfu cemaat arasında

Başpiskopos Igor Prekup:

Epifani'yi yıkamak söz konusu olduğunda, her şeyden önce, bu eyleme yönelik tutum, batmış olan kişinin manevi durumuna bağlıdır.

Birincisi, bir kişi, geleneğe bir haraç olduğu, Vaftiz'deki deliğe gömülen atalarıyla aşiret birliği hissetme atağı olarak bir tür dayanışma hissetme fırsatı olduğunu düşünerek Vaftiz'de yıkanmak isteyebilir.

Bunda kötü bir şey yok, ama bu banyoda çok az manevi anlamı var. Eğer insanlar Vaftiz'e daldırma yoluyla geleneği sürdürdüklerini ve manevi bağları güçlendirdiklerini düşünüyorlarsa, bu Epiphany banyolarının manevi anlamına paraleldir.

Başpiskopos Igor Prekup

Başka bir şey, bir insan için banyo yaparken onu İsa Mesih'in vaftiziyle bağlayan şeydir. Bir insan için bu delik sadece bir ritüel banyo yeri değil, aynı Müjde günündeki bir pencere ise, burada Ürdün'ün bir parçası, şimdi, belirli bir yerde, o zaman böyle sembolik bir tavırla bir insan gerçekten de Müjde'nin sularına tam olarak katılıyor.

Çünkü böyle bir banyo yapan kişi Tanrı adına düşünüyor, O'nun uğruna bunu yapıyor. Ve sonra bu daldırma, Kutsal Ruh'un lütfunu paylaşmanın bir şeklidir.

Ancak, Vaftiz'e girenlerin çoğunun banyolarını bu şekilde ifade ettiği konusunda şüphelerim var. Genellikle kitlesel yüzme sırasında insanlar herhangi bir şey düşünür, fakat tatilin anlamı hakkında düşünmez. Çoğu insan için, Epiphany banyoları sadece eğlencedir, başka bir eğlence, squeals eşliğinde, duygusal yükselişin her türlü “yardımcılarından” bahsetmek yerine, heyecan verici ifade eden her türlü geleneksel ifadeyle bağırır. Bu tür bir yüzme tatille ve anlamıyla paralel değil, ona karşı bile paraleldir.

Eğer bir kişi, başka bir günde, Epifani bayramına adanmamış başka bir delikte morga yaparsa, istediği gibi gitmesine izin verin. Ve banyo yaparken kendine izin verdiği tüm deyimsel ifadeler, şu anda, hayatındaki herhangi bir anda olduğu gibi vicdanında kalıyor. Bu bir yaşam, kültürel eğlencedir.

Ancak delik Rab'bin Vaftizi olayına ithaf edildiğinde ve hatta bir kişinin düzgün bir şekilde uyum sağlamasına yardımcı olmak için bir haç şeklinde kesildiğinde bile, burada biraz daha önce yapılan su fedakarlığından bahsetmeden değil, kişi sanki bir eğlence parkına sürüklenmiş gibi düşüyor. küfür gibi.

Bu nedenle, eğer bir kişi Epiphany banyosuna katılmaya karar verirse ve küfür etmek istemezse, ilk önce düzgün bir şekilde uyum sağlamasına izin verin, tatilin anlamının farkında olun, etrafındakilerin kendilerini bu ortak ruhtan uzaklaşmasına izin vermeyin ve Ürdün buz deliklerine daldırmalarına izin vermeyin.

Ayrıca bakınız: